I że cię nie opuszczę aż do śmierci
Violin Finnigan
Wydawało się, że wszystko mamy poukładane i teraz będzie już tylko łatwiej. Ale oczywiście zawsze coś musi zmienić nasze plany. Dziecko? Trzecie? Jasna Anielko… Spokojnie, poradzimy sobie. Zawsze sobie radziliśmy. Tylko ten Atlantyk może trochę utrudnić sytuacje. I to, że zdrowie jakoś nie chce ze mną współpracować. Ale będzie dobrze, prawda? Bo mnie kochasz?
Bo cię kocham.
Violin Finnigan
– Rozumiem cię, Sofii – mówi cicho. Ona patrzy na niego z niedowierzaniem.
– Jak? – szepcze.
– Też przez to przeszedłem – patrzy w jej oczy – Mój świat też się zawalił.
– Stephane…
Podchodzi do niej. Delikatnie chwyta jej twarz w swoje dłonie.
– Pomogę ci. – Jego głos przesycony jest cierpieniem. – A ty pomożesz mnie.
Without you in my life
Violin Finnigan
– Rozumiem cię, Sofii – mówi cicho. Ona patrzy na niego z niedowierzaniem.
– Jak? – szepcze.
– Też przez to przeszedłem – patrzy w jej oczy – Mój świat też się zawalił.
– Stephane…
Podchodzi do niej. Delikatnie chwyta jej twarz w swoje dłonie.
– Pomogę ci. – Jego głos przesycony jest cierpieniem. – A ty pomożesz mnie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz